این شهر در میان سالهای ۱۰۵۰ تا ۱۷۲۲ میلادی به ویژه در قرن شانزدهم میلادی در میان حکومت صفویان هنگامی که برای دومین بار (پس از دوران سلجوقیان) پایتخت ایران شد، رونق فراوانی گرفت. حتی امروزه نیز شهر مقدار زیادی از شکوه گذشته خود را حفظ کردهاست. بناهای تاریخی متعددی در شهر وجود دارد که تعدادی از آنها به عنوان میراث تاریخی در یونسکو به ثبت رسیدهاند. اصفهان در سال ۲۰۰۶ به عنوان دومین پایتخت فرهنگی جهان اسلام بعداز مکهو در سال ۱۳۸۸ به عنوان پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی و همینطور به عنوان پایتخت صنعتی ایران بعد از جداشدن البرز ازتهران انتخاب شدهاست. این شهر به داشتن معماری زیبای اسلامی و بسیاری از بلوارهای زیبا، پلهای سرپوشیده، تونلهای زیبا، کاخها، مسجدها و منارههای منحصربفرد معروف است. این امر باعث شدهاست که در فرهنگ ایرانی اصفهان، نصف جهان لقب بگیرد این شهر در آذر ۱۳۹۴ (دسامبر ۲۰۱۵) به همراه رشت به عنوان نخستین شهرهای ایران، به شبکه شهرهای خلاق جهان زیر نظر یونسکو پیوست. براساس استانداردهای یونسکو شهر خلاق، شهری است که از نوآوری و توانمندیهای شهروندان در توسعه پایدار شهری استفاده میکند میدان نقش جهان یکی از بزرگترین میدانهای دنیاست و نمونه برجستهای از معماری اسلامی است که توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شدهاست. شعار شهر اصفهان، "اصفهان برای همیشه، برای همه" است.
جاذبه های تاریخی ؛ گردشگری
مناره چهل دختران: که در محله کهن جویباره اصفهان قرار دارد یکی از پنج مناره قدیمی ایران است که تاریخ ساخت آن بنا به آجر نوشته های روی آن به سال ۵۰۱ هجری قمری بر می گرد. این بنا در دوره پادشاهی سلطان محمد بن ملكشاه سلجوقی ساخته شده است که ارتفاع آن نزدیک به ۳۰ متر می باشد. منار چهل دختران با هویت ترین منار و تنها منار کتیبه دار منفرد اصفهان شناخته می شود که در برگیرنده ارزش های هنری و تاریخی است.
منار چهل دختران، به شماره 231 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسجد جامع هفتشویه : در شمال شرقی اصفهان به طرف شهرنایین در روستای هفتشویه این مسجد تاریخی بسیار زیبا در دل تاریخ فرو رفته است.
محراب مسجد جامع هفتشویه؛ یکی از زیباترین و پیچیده ترین گچبری های عهد ایلخانی است که به خط ثلث، خطی از بسم الله الرحمن الرحیم و آیه پرمعنای آیه الکرسی را در دل خود به روایت دارد. تنها محرابی منقش به تزیینات گل و بوته که عاشقانه در آغوش یکدیگرِ٬ گلستانی ایستاده را به نمایش گذاشتهاست.
این مسجددر تاریخ5/12/41باشماره430در فهرست آثارتاریخی ایرانی به ثبت رسیده است مسجدجامع هفتشویه یک مسجد دو ایوانی سلجوقی ازنوع کلاسیک است که درقرن پنجم هجری بنیان نهاده شده وبازسازی کلی آن زمانی که روبه خرابی گرفته در ربع اول قرن هشتم هجری آغازشده وبه همت شخصی که بیشتربه فکر ظاهر آن بوده تا استحکام آن درآغازنیمه دوم قرن هشتم هجری درایام سلطنت آل مظفراتمام یافته است.مهمترین بخش مسجدجامع هفتشویه محراب ان است که درحدود هفت قرنی ازعمرآن میگذردکه برخلاف بقیه قسمتهای مسجدسالم مانده است.درزمان سلجوقیان هنرگچبری بخصوص هنرگچبری محراب بصورت بسیارعالی اجرا شده است.به صورتی که زیباترین وپیچیده ترین گچبری هادرزمان سلجوقیان انجام شده است.دراین دوره باکتیبه هایی که نقشهای پرکاری داشتند اطراف محرابها را میپوشاندند.ازمحرابهای کهن دوره سلجوقی میتوان محراب مسجدملک کرمان ومحراب مسجدکرار اصفهان که اکنون در موزه ملی است ومحراب مسجدجامع برسیان رانام برد.در دوران مغول هنرگچبری محراب بکلی متحول میشود. قرن هشتم هجری راکه بادوره سلطنت ایلخانان مسلمان مغول در ایران مقارن است بایدعهدگچ یا قرن گچ نامید.
خانه شیخ بهایی : این خانه هم اکنون پشت گنبد نظامیه مسجد جامع، در قدیمیترین بخش بافت تاریخی اصفهان در محدوده معروف به بافت سلجوقی قرار دارد و طبق گمانههای باستانشناسان، این خانه و مسجد جامع اصفهان بر روی بقایای روستایی متعلق به دوران پیش از اسلام جای گرفتهاند.
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: خانه شیخ بهایی مسجد جامع هفتشویه مناره چهل دختران